elke dag schrijven

• 

  Anoniempje

  03-01-2006 15:40

  Ik schrijf graag. Verhalen, gedichten, vanalles. Ook ben ik begonnen met een schrijfcursus om mijn mogelijke talenten uit te buiten.

  Nu zit ik elke avond met mijn laptop op schoot, en doe mijn ding.

  Soms een kwartier, soms meer dan een uur.

  Mijn partner vindt dat maar niets, en begrijpt niet waarom…

  Maar ik word nu eenmaal ‘gedwongen’ om mijn gedachten te verwoorden.

  Elke avond maar weer, partner tv kijken, en ik schrijven. Ik zie het probleem niet.

  We doen wel veel leuke dingen samen, dat vindt mijn partner ook.

  Maar deze voelt zich soms op de tweede plaats door mijn ‘schrijfwerkzaamheden’.

  Wie herkent dit, of juist niet.

  Is het idioot dat ik zo ben?

  Reageer!

  Anoniempje
• 

  Monique

  03-01-2006 19:00

  Hoi, lastig…

  Mijn partner is juist erg trots op mijn schrijfprestaties, te meer omdat hij ziet hoe mijn schrijverij mij vervult van passie, vreugde, enthousisme.

  Eerlijk gezegd leest hij heel weinig van mijn werk - bang dat het het te dichtbij, te onthullend is - maar hij geniet van de reacties die anderen op mijn werk geven. Misschien vormt dit ook wel een reden tot twijfel voor jouw partner: angst. Angst voor wat je schrijft, wat je bekent, angst voor jouw groei en prestatie, angst voor het onbekende.

  Blijf vooral doorschrijven, Anoniempje, en laat een ander eens iets lezen en daar met jouw partner (lovend) over spreken…

  In ieder geval succes gewenst, M
• 

  ik

  08-01-2006 19:04

  u, ik okk, gen Akeer Skasme in de lijst van sgrijveres, ik ga het boeke over Sdhsa weer schrijven

  Maud van Lol
• 

  clio

  10-01-2006 13:57

  Hallo,

  Ik herken het maar al te goed!

  Al jaren ben ik zo. Misschien heb ik daarom geen partner (en geen gezanik) en mijn kind was eraan gewend.

  Bij mij is het: snel dit, snel dat en dan (een soort ritueel): achter de p.c.

  zoals anderen de dwang hebben een gitaar te pakken, te gaan sporten, of tekenen, hebben wij dat schrijven. wees er trots op.

  Bij mij heeft het geresulteerd in 1 roman (in eigen beheer uitgegeven) en ben nu bezig aan de tweede.

  Je partner zal het heus wel gaan begrijpen.

  In ieder geval ben je niet raar en niet de enige.

  Groeten.
• 

  Angela mv Rick 20-05-2005

  24-01-2006 07:38

  Ik schrijf eigenlijk voornamelijk als ik helemaal alleen ben dan kan ik me het beste concentreren, mijn vriend snapte niet dat ik weleens schreef; hij wist het niet eens en was verbaasd dat ik bijna een ruwe versie van een boek klaar had.
• 

  Anoniempje

  25-01-2006 13:49

  Grappig om te lezen; herkenbaar.

  Maar ik ben niet vaak ‘alleen’ want er huppelen ook nog twee kinderen rond, dus echt veel vrije uren zitten daar niet bij. Bedankt Monique, Ik, Clio en Angela voor de reacties. Ik denk dat er nog veel meer mensen zijn met dit verschijnsel en zou het leuk vinden om de reacties te lezen.

  In ieder geval gaan we gewoon door met de liefde voor het vak…

  Groetjes, Anoniempje
• 

  Trisha

  29-01-2006 08:54

  Hallo Anoniempje ( en de anderen)

  Ik schrijf zelf ook. Alleen op het moment niet zoals de meesten van jullie verhalen. Dat lukt me niet meer. Wat ik wel schrijf zijn gedichten. Vroeger op rijm en tegenwoordig gewoon op gevoel.

  Mijn partner had daar in het begin best wel veel moeite mee. Hij snapte niet waar het vandaan kwam en waarom ik schreef. Vooral omdat als ik schrijf ik letterlijk van de wereld ben. Ik ken mijn gedichten niet totdat ik ze zelf lees.

  Toen hij op een gegeven moment is gaan lezen wat ik schreef, begreep hij het. Het zijn mijn gevoelens. Nu moedigd hij me alleen maar aan. En hij laat me ook mijn gang gaan. Het enige wat hem dwars zit is het feit dat ik niet weet wat ik schrijf. Dat is het enige waar hij bang voor is. Ik niet hoor.

  Ik hoop wel dat ik op een gegeven moment mijn gedichten en eventuele toekomstige verhalen uitkan geven en hij steunt mij daar helemaal in.

  In veel gevallen is de partner bang, maar soms ook jaloers omdat jij het wel kan en hij/zij niet. Laat je daardoor echter niet belemmeren. Zoals de meesten al aangeven ieder zijn ding.

  Daarom wens ik iedereen veel succes met het schrijven en met zijn omgeving.

  groetjes

  Trisha
• 

  Kaya

  19-04-2006 14:08

  Ik schrijf ook, bijna dagelijks. Mijn partner stimuleert me soms heel erg, vaak schieten de verhalen door mijn hoofd en geeft hij zelf aan dat het misschien wel goed is om ze van me af te schrijven. Ik zie mijn schrijven als mijn werk(zonder vast inkomen) en kan het het beste zo omschrijven; als hij op zijn werk zit ben ik ook niet boos, jaloers oid. ik kijk dan ook niet mee over zijn schouder.