Een oproepje aan de lezers van dit forum.
in mei van dit jaar worden er twee bundels uitgegeven van mijn hand, een bundel korte verhalen en een bundel met scherpe columns. de contracten met de uitgever zijn getekend en het proces is in gang gezet.
mijn vraag is deze, wie heeft er geen bezwaar tegen alszijn of haar email op de lijst gezet word, zodat deze een mailing ontvangen, zodra de boeken klaar liggen om gedrukt te worden. het is geen koop verplichting maar puur een mailing met een inteken prijs.
dit alles om de verkoop te bevorderen.
om jullie een idee te geven, volgt hieronder een column, veel leesplezier en voor vragen enof opmerkingen, gewoon even mailen.
Vuurwerk?
Ik zal het maar direct bekennen, ik ben geen vuurwerk fan, nooit geweest ook. Vroeger had ik wel eens vuurwerk maar dat was altijd minimaal en ik was ook altijd blij al het op was.
Zojuist heb ik, het door mijn kinderen bestelde vuurwerk, opgehaald. Twaalf en halve kilo! Twee enorme plastic tassen vol met allerlei knal en sier vuurwerk. En als u denkt dat ik acht kinderen heb, dan heeft u het mis. Twee kinderen heb ik, waarvan er eentje niet thuis is, die heeft dus nog voor zichzelf een riante voorraad gekocht. Mijn dertien jarige dochter gaat dit afsteken, samen met de twee kinderen van mijn partner.
Ik weet niet of u enig idee heeft hoe zwaar een kanonslag is? En dan bedoel ik niet hoe hard deze klinkt, maar wat deze weegt. Meer dan een paar gram zal het niet zijn, en een baby vuurpijltje zal nog minder wegen. Stelt u zich dan eens voor hoeveel rotjes en pijltjes je bijeen hebt als je ruim twaalf kilo in huis haalt.
Ik kan me echt wel iets voor stellen bij de enorme knal die geklonken heeft, toen in Enschede een hele opslagplaats de lucht in ging. Onze woonkamer is nu een soort klein Enschede, één vonkje en we staan op straat.
Maar het mooie komt nog, deze enorme berg vuurwerk kostte hun in totaal 65 euro. Als je rekent dat er dit jaar voor ongeveer 60 miljoen euro aan vuurwerk word afgestoken dan kun je met een beetje rekenmachine uitrekenen dat we gezamelijk maar liefst 324 miljoen kilo vuurwerk gaan afsteken. En om u nog een beetje een idee te geven hoeveel dat is, dat zijn 324 duizend personenautos bij elkaar. Of 324 miljoen pakken suiker, wat u wilt.
Als je rekend dat je in de meeste steden pas op oudejaars avond vanaf tien uur avonds mag beginnen met afsteken, en dat uiterlijk tot een uur snachts mag doen, dan zou er 108 miljoen kilo per uur de lucht ingaan.
Ik ben blij dat ik geen deel uit maak van het legertje mensen die, blauwbekkend buiten staan om hun vuurwerk af te steken. Ik sta gezellig voor het raam en kijk en luister wel, iemand moet toch de oliebollen en de champagne in de gaten houden. Want laten we eerlijk zijn, als je wilt inbreken, dan moet je dat tussen twaalf en een uur doen, de ene helft staat dan op straat om, in een wolk van kruitdamp te trachten hun vuurpijlen van die van de buurman te onderscheiden, en de andere helft is bezig om alle buurtbewoners in een waas van alcohol dampen te zoenen, mensen die ze normaal niet eens gedag zeggen, worden nu vol in het gezicht gelikt. Iedereen is op straat en de deuren van de huizen staan uitnodigend open.
Het blijft een raar fenomeen dat je, op oudejaarsavond ineens iedereen aardig moet vinden en vooral maar al het beste van de wereld moet toe wensen voor het komend jaar. Als je elkaar, na een maand op straat tegenkomt dan ben je die verbroedering allang weer vergeten. Dan word er hooguit even geknikt.
Maar ik dwaal af. Het ging over de genoegens en ongenoegens van het vuurwerk, in mijn geval meer het ongenoegen, het is niet aan mij besteed. Het kost miljoenen, het geeft een enorme berg afval en weken na oudjaar ben je nog bezig je kat uit de meterkast te krijgen. En met een beetje pech kun je in het nieuwe jaar niet eens meer in je neus peuteren.
Maar voor iedereen die het schitterend vind, veel plezier, ik kijk wel vanachter mijn raam.
© Amantrigo