Nina,
Ik vind jouw vraag zo wereldvreemd.
De meeste manuscripten van debutanten, zoals romans, worden in de regel geweigerd door reguliere uitgevers.
‘Het past niet in ons fonds’ is meestal de geijkte reden.
Maar de echte reden is natuurlijk dat een uitgever uit een enorme hoge berg scripten kan kiezen.
En welk script kiest hij dan uit?
Liefst één van een auteur met enige naam of faam. Een BN’r, bekend van radio en tv, scoort altijd hoog.
Ook kan het zijn dat een ‘echte’ uitgever na het neuzen in de papieren berg een uitzonderlijk groot schrijftalent ontdekt. Met veel tamtam zal hij de wereld dit mededelen, maar waarom die ene auteur zo publicabel is en de anderen volgens dezelfde ‘echte’ uitgever niet, dat zul je nooit te weten komen. Literatuur is namelijk voor een groot deel mystiek en poespas en de uitgever doet daar zijn voordeel mee.
Het spreekt vanzelf dat zo’n debutant niet al te oud mag zijn. Als je 54 bent, zoals ik, en nog niet bekend bent kun je, volgens de normen van een ‘echte’ uitgever, beter naar de Kringloop gaan al of niet met je eigen kunstwerk.
Een uitgever is een ondernemer. De meesten werken volgens het profijtbeginsel en doorgaans zijn ze niet knettergek genoeg om mensen zoals ik uit te geven.
Maar gelukkig zijn er ook uitgevers die, voor geld of andere vorm van betaling, mij best willen uitgeven. Bij Free Musketeers bijvoorbeeld, maar dan op voorwaarde dat je tachtig emailadressen verzamelt, want ze willen natuurlijk wel iets van je slijten.
En wat dat schrappen betreft, dat hoort bij het schrijven.
Schrappen doe je niet omdat je een ‘echte’ uitgever nodig hebt, schrappen doe je nu eenmaal omdat schrijven schrappen is.
Groetje,
Edu Schultz