Goeiemiddag Maria,
Ben je nog op zoek naar columnisten of zijn ze ondertussen al gevonden?? voor het geval je nog iemand nodig hebt stuur ik je een stukje van een blog van me mee.
groet!
Christa
Weg is de lente, maar de hoofdluis blijft ….
En net zo plotseling als het zonnetje en de lente ineens op de stoep stonden, zo plotseling zijn ze ook weer vertrokken. Wat achterblijft is twee snotverkouden kinderen, die weigeren om de winterjas nog langer aan te doen, en één hulpeloze moeder die voor het eerst de strijd tegen de hoofdluis aangaat.
Gewapend met vuilniszakken (voor alles wat maar uitgewassen kan worden), stamp in van boven naar beneden door het huis. De verzamelde zooi gaat ongeacht het wasvoorschrift op 90 graden in de wasmachine en daarna in de droger. Als het daar eindelijk uit is stop ik het weer in een vuilniszak (een nieuwe zo slim ben ik ook nog wel) waaraan ik een label met “veilig” hang. Die zet ik vervolgens in de garage waar het (gelukkig) nog diep vriest, zodat de veilige lading veilig blijft.
Het hele huis is saai en somber zonder gordijnen, kussens, rondslingerende kleding en knuffels. Ik sta er een beetje vreemd in. Aan de ene kant heb ik een heel prettig déjà vue (alles netjes en schoon, da's lang geleden) aan de andere kant wordt ik helemaal gek van het idee dat die gore smerige rotluizen misschien nog wel ergens rondkruipen. De matrassen zijn uitgeklopt en uitgezogen, maar ik kom 's nachts niet in slaap van de kriebels! Die ik me waarschijnlijk gewoon zelf inbeeld, knap hoor, hoe je verstand met je op de loop kan gaan; Want eigenlijk heb ik alleen maar 1 echte luis gezien en wat neten. De rest is blinde paniek, veroorzaakt door de oorlogsverslagen die je soms op het schoolplein hoort. Verhalen over luizen die zo resistent tegen alle chemische rotzooi zijn dat zelfs haren spoelen met verdund bleekwater (echt bleekwater !! een mens gaat ver in zijn wanhoop!!) niet helpt. Maar ik heb de hulp van een expert ingeroepen en vermoed dat ik er nu binnen de kortste keren vanaf ben: mijn moeder komt langs!
• Oma tip 1: stop nu met haren wassen; door wassen los je de natuurlijke bescherming tegen van alles (en dus ook tegen luizen) op; een gezond laagje vet/talg. Lekker niet wassen die haren tot de kindertjes een beetje beginnen te ruiken (een poosje om de 3 dagen zegt oma)
• Oma tip 2: natuurlijk behandelen: Knip rozemarijn en lavendel uit de tuin, maak bosjes, leg die onder de kussens en hang ze op in de kamers. Dat vinden die beestjes vies, maar ik vind het eigenlijk een hele gezellige geur afgeven in het hele huis ik denk dat ik dat blijf doen ook straks als er weer vrede heerst.
• Oma tip 3: voorblijven dus keepjes maken: Op naar de markt, en daar stof halen; couponnetjes in leuke kleurtjes.
o Knip een cirkel met een straal van ± 0.75 cm (dat is dus een totale doorsnee van ± 1.5 meter voor de rekenwonders onder ons).
o Zigzag de buitenrand om (zegt oma, dus doe dat nou maar gewoon, ik weet ook niet waar dat goed voor is, maar zij wel dus niet tegenspreken je weet dat dat niet helpt!).
o Knip in het midden een rond gat van ± 7.5 -10 cm doorsnee, en zigzag dat gat dan ook maar om.
o Naai daar (aan de rand van dat gat) een stevig lusje aan. Pak nu een klerenhanger en steek die met de hanger door het gat, haal de lus over de hanger zodat ie mooi vast zit.
o Van de stof die over is maak je één of twee mooie stevige zak(ken) voor voorop het keepje, daar kunnen handschoenen, mutsen, pokemonkaarten of restjes overblijf-eten in.
En klaar is oma !! prachtige luizenkeepjes voor de spotprijs van 50 cent (per coupon) en een oude hanger.
• Oma tip 4: chemische zooi in huis halen voor het geval dat!!: oké dit is echt een tip van lik m’n luizenkeepje maar ik zal hem je niet onthouden, gegeven is gegeven. Haal alles in huis om een evt nieuwe aanval te lijf te gaan: shampoo, spray en weet ik veel wat nog meer. Dan denken die luizen wel 2 keer na voor ze het nog een keer proberen (?! Tja het blijft je moeder…..)
Een dag goed besteed, en ineens heb ik nergens meer jeuk! Oma is weg en ik loop mijn huis nog maar eens door; de kinderen liggen al uitgebreid te slapen, alle gordijnen hangen weer, bedden netjes opgemaakt, alle kleren opgevouwen in de kasten, de helft van de knuffels maar en ook nog in de daarvoor bestemde bakken (die hebben we mooi gelijk uitgezocht en verdeeld onder de kleinere buurkinderen), en de heerlijke geur van verse kruiden en verse appeltaart op zijn omaas.
Hmmmm toch wel wat voor te zeggen zo’n luizenplaag, misschien doe ik er volgend jaar wel weer één.